<para>&kwifimanager; jest używany do kontroli i konfiguracji bezprzewodowych kart sieciowych. Składa się z samodzielnego programu oraz modułu Centrum sterowania &kde;.</para>
<para>&kwifimanager; jest zestawem narzędzi, które pozwalają zarządzać kartami bezprzewodowymi &LAN; zainstalowanymi w Twoim komputerze z KDE. Program dostarcza informacji na temat bieżącego połączenia oraz pozwala na ustawienie do dziesięciu niezależnych konfiguracji oraz korzystanie z czterech prekonfigurowanych ustawień danej dystrybucji. Jeżeli znajdujesz się miejscu, w którym żadna ze skonfigurowanych sieci nie jest dostępna, możesz podłączyć się do dostępnej sieci bez większego wysiłku. &kwifimanager; obsługuje wszystkie bezprzewodowe karty &LAN; korzystające z interfejsu Wireless Extensions. Do tej grupy należą praktycznie wszystkie bezprzewodowe karty sieciowe, których w ogóle można używać pod Linuksem.</para>
<para>Głównym zadaniem programu &kwifimanager; jest wyświetlanie bieżącej konfiguracji, jakości połączenia oraz adresu punktu dostępowego.</para>
<para>Program może zostać uruchomiony z konsoli poprzez wpisanie polecenia <userinput>kwifimanager</userinput> lub z menu KDE, gdzie domyślnie znajduje się w grupie <guisubmenu>Internet</guisubmenu>. Jeżeli program &kwifimanager; już działa, ale został zminimalizowany do tacki systemowej, może zostać przywrócony poprzez kliknięcie <link linkend="systrayicon">ikony w tacce systemowej</link>. Jeżeli w Twoim komputerze znajduje się więcej niż jedna bezprzewodowa karta, uruchom po prostu więcej egzemplarzy programu &kwifimanager; - każdy kolejny egzemplarz automatycznie będzie wyświetlał informacje o innej karcie sieciowej. Elementu interfejsu użytkownika programu zostały omówione w poniższych sekcjach.</para>
<para>Tutaj możesz sprawdzić jakość oraz szybkość połączenia. Ikona położona najwyżej prezentuje stan bezprzewodowego połączenia korzytając z różnych piktogramów:<itemizedlist>
<para>Piktogram laptopa oznacza, że karta Wi-Fi została wykryta i działa w trybie strukturalnym, ale nie odbiera sygnału z punktu dostępowego. Innymi słowy karta jest poza zasięgiem stacji dostępowej i nie może połączyć się z siecią.</para>
<para>Piktogram symbolizujący dwa laptopy oznacza pracę w trybie połączenia bezpośredniego (Ad-Hoc) bez udziału punktu dostępowego. Połączenie Peer-to-Peer mogło, ale nie musiało zostać nawiązane.</para>
<para>Poniżej piktogramów znajduje się ikona wyświetlająca jakość bieżącego połączenia. Ta informacje dostępna jest tylko w trybie pracy sieci strukturalnej z punktem dostępowym. W trybie Ad-Hoc poziom ten zawsze wynosi 0.</para>
<para>Graficzna reprezentacja jest uzupełniana przez liczbę pod ikoną. Symbolizuje ona jakość sygnału i jest obliczana na jeden z dwóch sposobów: <itemizedlist> <listitem> <para>Wartość pobrana bezpośrednio z karty sieciowej (jeżeli karta sieciowa obsługuje raportowanie jakości sygnału)</para></listitem> <listitem> <para> <literal>(siła sygnału w dBm) - (poziom szumów w dBm)</literal> dla kart, które nie powiadamiają o jakości sygnału.</para> </listitem> </itemizedlist> Możesz zmienić metodę używaną do obliczania jakości sygnału przez włączenie lub wyłączenie opcji <guimenuitem>Używaj alternatywnego obliczania mocy</guimenuitem> z menu <guimenu>Plik</guimenu>. Włączenie tej opcji oznacza użycie drugiej metody. Jeżeli Twoja karta sieciowa jest poza zasięgiem, wartość równa jest 0, jeżeli w systemie nie ma żadnej karty lub karta działa w trybie Ad-Hoc, wtedy pokazywana jest wartość N/A (niedostępny).</para>
<para>Informacja na tema szybkości połączenia wyświetlana jest po prawej stronie okna ponad informacją o bieżącym połączeniu. Jeżeli szybkość połączenia ustawiona jest na AUTO, wartość ta będzie się co pewien czas zmieniać, w momencie gdy karta sieciowa będzie dostosowywać szybkość połączenia do jakości sygnału. Skala wykresu zostanie automatycznie poszerzona nawet do 108 Mbit/s, jeżeli aktualna szybkość połączenia przekroczy 11 MBit/s.</para>
<para>Nazwa sieci z którą karta jest połączona lub z którą próbuje się połączyć (<guilabel>Szukam sieci:</guilabel> lub <guilabel>Podłączony do sieci:</guilabel>)</para>
<para>Adres <acronym>MAC</acronym> punktu dostępowego, z którym połączona jest karta.</para>
<para>Jeżeli karta skonfigurowana jest w trybie sieci strukturalnej, ale jest poza zasięgiem, wyświetlana będzie wartość <computeroutput>- brak punktu dostępowego -</computeroutput>, wskazująca na brak połączenia.</para>
<para>W trybie Ad-Hoc, pole to wyświetla adres przyporządkowany jednej z kart w sieci Ad-Hoc. Wyświetlany jest adres MAC, który nie jest unikalny w skali globalnej - jego drugi bit ma wartość 1, co często prowadzi do przedrostka <quote>02:</quote> zamiast <quote>00:</quote>. Wiele osób myśli, że jest to błąd, ale tak naprawdę jest to działanie celowe, mające na celu pokazać, że komórka z którą się połączono nie jest prawdziwym urządzeniem, ale raczej wirtualnym punktem dostępowym, pozbawionym adresu sprzętowego.</para>
<para>Twoja karta jako pierwsza włącza się w tryb Ad-Hoc z danym SSID. Wszystkie pozostałe karty z tym samym SSID będą widziały adres MAC Twojej karty lekko zmodyfikowany: zamiast adresu <computeroutput>00:xx:yy:zz:aa:bb</computeroutput>, będą widziały adres <computeroutput>02:xx:yy:zz:aa:bb</computeroutput>. Jest to zabieg celowy.</para>
<para>W wypadku większości kart (tych, które podają informacje o parametrach pracy), wyświetlana jest częstotliwość na której przesyłane są dane oraz odpowiadający jej numer kanału.</para>
<para>Twój lokalny adres IPv4, jeżeli jest dostępny. Jeżeli nie można było pobrać żadnego adresu, wyświetlane jest słowo <guilabel>niedostępny</guilabel>.</para>
<para>Szyfrowanie (wyświetlane tylko, jeżeli uruchomiono &kwifimanager; z uprawnieniami administratora). Wyświetlone zostaną jedynie słowa <guilabel>wyłączone</guilabel> lub <guilabel>aktywne</guilabel>, jednakże nigdy nie zostanie wyświetlony używany klucz. Dzięki temu klucz WEP nie może zostać podpatrzony przez osoby w pobliżu.</para>
<title>Informacje na temat punktu dostępowego (na dole ekranu)</title>
<para>Ostatni wpis wyświetla informacje na temat punktu dostepowego do którego przyłączona jest karta Wi-Fi. Wymaga to jednak podania listy adresów MAC wraz z odpowiednimi informacjami przez administratora sieci. Przykład takiej listy można znaleźć w pliku <filename>$<envar>TDEDIR</envar>/share/apps/kwifimanager/locations/DE_BW_Karlsruhe_University.loc</filename> </para>
<para>Jeżeli chcesz stworzyć nową listę wystarczy, że utworzysz plik w tym samym formacie co przykładowy i skopiujesz go do katalogu <filename class="directory">$<envar>TDEDIR</envar>/share/apps/kwifimanager/locations/</filename> </para>
<para>Lista zostanie automatycznie sprawdzona podczas kolejnego uruchomienia programu &kwifimanager; Jeżeli chcesz, aby Twoja lista została uwzględniona w kolejnych wydaniach programu, wyślij ją do autora lub aktualnego opiekuna projektu.</para>
<para>Lewa dolna część okna głównego zawiera przycisk <guibutton>Szukaj sieci...</guibutton>. Jeżeli naciśniesz ten przycisk, &kwifimanager; spróbuje pobrać listę wszystkich sieci, które znajdują się w zasięgu Twojej karty. Wynik tych poszukiwań zależy od dwóch czynników: <itemizedlist> <listitem> <para>ogólnej zdolności Twojej karty i jej sterowników do wyszukiwania sieci</para> </listitem> <listitem> <para>tego czy posiadasz uprawnienia administratora</para> </listitem> </itemizedlist>. Jeżeli Twoja karta lub sterowniki nie są w stanie wykrywać sieci, wynik wyszukiwania będzie zawsze pusty. Jeżeli nie masz uprawnień administratora, list może być niekompletna lub nieaktualna. </para>
<para>Żeby otrzymać pełną, aktualną listę punktów dostępowych, musisz uruchomić wyszukiwanie z uprawnieniami administratora (użytkownika root) - np. uruchamiając &kwifimanager; poprzez narzędzie &tdesu;.</para>
<para>Jeżeli przynajmniej jedna sieć została znaleziona, zostanie ci przedstawiona tabela zawierająca szczegóły sieci. Zawiera ona cztery kolumny, które pokazują: <itemizedlist><listitem> <para>nazwę sieci, lub napis <guilabel>(ukryta sieć)</guilabel>, jeżeli nazwa nie została ujawniona przez punkt dostępowy w czasie wyszukiwania</para> </listitem> <listitem> <para>typ (czy jest to sieć <guilabel>zarządzana</guilabel> czy <guilabel>Ad-Hoc</guilabel>)</para> </listitem> <listitem> <para>moc sygnału</para> </listitem> <listitem> <para>oraz informacje o tym, czy używane jest szyfrowanie <acronym>WEP</acronym></para> </listitem></itemizedlist>W przypadku, gdy używane jest szyfrowanie WEP, możesz kliknąć tę kolumnę i wpisać klucz. &kwifimanager; wykryje automatycznie, czy jest to liczba szesnastkowa czy ciąg znaków. </para>
<para>Jeżeli informacje dotyczące wybranej sieci są kompletne (tzn. wszystkie kolumny zawierają sensowne dane), możesz użyć przycisku <guibutton>Przełącz na sieć</guibutton>, żeby podłączyć się do wybranej sieci. Jeżeli &kwifimanager; działa bez uprawnień administratora, przy zmianie sieci pojawi się prośba o hasło administratora. </para>
<para>Kliknięcie przycisku <guibutton>Zamknij</guibutton> zamyka ekran z informacjami o sieci, nie wprowadzając zmian w ustawieniach. </para>
<para>Wybierając <guimenuitem>Statystyki połączeń</guimenuitem> z menu <guimenuitem>Plik</guimenuitem> można wyświetlić okno, które pokazuje statystyki poziomu szumu i sygnału z ostatnich 240 sekund. Poziom sygnału symbolizowany jest na wykresie kolorem niebieskim a szumu czerwonym. Różnica (miedzy SYGNAŁEM i SZUMEM) wyświetlana jest w głównym oknie jako ikona jakości połączenia (Moc sygnału).</para>
<para>Niektóre karty nie dostarczają prawidłowych informacji o szumach. Jeżeli jest tak w przypadku Twojej karty i denerwuje cię nic nieznacząca czerwona linia, możesz wyłączyć jej wyświetlanie wyłączając opcję w menu <menuchoice><guimenu>Konfiguracja</guimenu><guimenuitem>Pokazuj wykres zakłóceń w oknie statystyk</guimenuitem></menuchoice>, w głównym oknie &kwifimanager;.</para>
<para>Wybierając z menu <menuchoice><guimenu>Konfiguracja</guimenu><guimenuitem>Edytor konfiguracji</guimenuitem></menuchoice> można dostać się do <link linkend="control-center">modułu centrum sterowania</link> programu &kwifimanager;. Jeżeli masz uprawnień administratora, pojawi się prośba o podanie hasła administratora. Dzieje się tak dlatego, że moduł Centrum sterowania zmienia ustawienia sieci korzystając z programu <userinput>ifconfig</userinput>, co wymaga uprawnień administratora.</para>
<para>Pierwszą z nich jest <guilabel>Przeszukiwanie akustyczne</guilabel>. Jeżeli ta funkcja jest włączona, jakość połączenia jest przekształcana na sygnał dźwiękowy. Im lepsza jakość połączenia tym wyższy <quote>ton</quote> i częstsze jego występowanie. Widzowie serialu Star Trek(tm), odnajdą tu analogię do używanych przez jego bohaterów tricoderów. </para>
<para>Kolejną funkcją jest <guilabel>Dziennik napotkanych sieci</guilabel>. Oznacza to, że &kwifimanager; będzie zapisywał nazwę sieci, do której się podłączasz przy każdej zmianie sieci. Opcja ta jest szczególnie użyteczna przy wyszukiwaniu specjalnej nazwy sieci <quote>Any</quote>. W tym trybie karta będzie logowała się do jakiejkolwiek sieci w jej zasięgu. Dziennik znajduje się w pliku <filename class="directory">$<envar>HOME</envar>/.trinity/share/apps/kwifimanager/wireless-log</filename> </para>
<para>Możesz całkowicie wyłączyć kartę sieciową wybierając opcję <guimenuitem>Wyłącz radio</guimenuitem> z menu <guimenu>Plik</guimenu> Użycie tej opcji spowoduje wyłączenie nadajnika karty sieciowej, co w praktyce wyłącza samą kartę i pozwala zaoszczędzić nieco energii.
Ta metoda zadziała jedynie w przypadku, gdy Twoja karta akceptuje zmiany właściwości <computeroutput>txpower</computeroutput>.</para>
że moduł &kcontrolcenter; to wykryje, wczyta zmiany i wyświetli konfigurację. W tym czy innym przypadku, te ustawienia dostępne będą tylko do odczytu,
ponieważ uaktualnienie tych ustawień jest zadaniem dystrybucji, a moduł &kcontrolcenter; nie powinien jej w tym przeszkadzać. Oprócz dziesięciu ustawień
użytkownika, wyświetlonych może też być aż do pięciu ustawień prekonfigurowanych. Ustawienia te będą nosić nazwy w rodzaju <guilabel>Dostawca X</guilabel>
<para>Oprócz nazwy sieci, musisz określić również jej typ. Do tego celu służy grupa przycisków <guilabel>Tryb pracy</guilabel>.
Opcja <guilabel>Zarządzana</guilabel> oznacza, że sieć składa się z wyznaczonych stacji bazowych, zwanych <quote>punktami dostępowymi</quote>. Ten tryb działania jest najpopularniejszy w sieciach firmowych. Druga opcja, <guilabel>Ad-hoc</guilabel>, oznacza, że Twoja sieć to bezpośrednie połączenie pomiędzy komputerami, bez punktów dostępowych. Pozostałe trzy opcje (<guilabel>Repeater</guilabel>, <guilabel>Nadrzędny</guilabel> oraz <guilabel>Drugorzędny</guilabel>) są używane bardzo rzadko. Jeżeli chcesz ich użyć, pamiętaj, że te ustawienia są bezpośrednio przekazywane programowi iwconfig i nie zostały dokładnie przetestowane. Jeżeli nie wszystko działa jak trzeba, zachęcamy do zgłoszenia raportu o błędzie.</para>
<para>Można ustawić również szybkość połączenia. Opcja <guilabel>auto</guilabel> powinna być wybierana w większości przypadków, gdy karta może określić szybkość automatycznie. Jednak jeśli zauważysz, że szybkość połączenia zmienia się co kilka sekund (na przykład gdy połączenie jest słabej jakości) możesz ustawić szybkość połączenia ręcznie.</para>
<para>Poniżej znajduje się pole o nazwie <guilabel>Uruchom skrypt przy połączeniu</guilabel>. Można tutaj podać ścieżkę do skryptu, który zostanie uruchomiony po naciśnięciu przycisku <guilabel>Uaktywnij konfigurację</guilabel> lub gdy uruchamiasz ten moduł Centrum sterowania. Skrypt będzie działał z uprawnieniami administratora, a to może powodować problemy podczas uruchamiania za pomocą skryptu programu w trybie graficznym na serwerze X należącym do użytkownika innego niż administrator. Aby uniknąć problemów należy w skrypcie wpisać wywołanie programu w następujący sposób: <userinput><command>tdesu</command> <option>-u</option> <replaceable>Twoja nazwa użytkownika</replaceable> <option>-c</option> <replaceable>polecenie</replaceable></userinput>. Możesz też skonfigurować swój serwer X tak, żeby przyjmował połączenia od użytkownika root. Możesz to zrobić korzystając z programu <command>xhost</command>.</para>
<para>Pole <guilabel>Użyj szyfrowania</guilabel> pozwala wybrać, czy używane będzie szyfrowanie. Jeżeli jest zaznaczone, dostępny staje się przycisk <guibutton>Konfiguracja...</guibutton>, który pozwala zmienić ustawienia szyfrowania. Po wciśnięciu przycisku pojawi się okno dialogowe z następującymi ustawieniami: </para>
<para>Możesz podać do czterech kluczy dla każdej konfiguracji. W tym polu możesz wybrać z którego klucza chcesz korzystać przy wysyłaniu zaszyfrowanych pakietów. Karta może odbierać pakiety zaszyfrowane <emphasis>dowolnym</emphasis> z kluczy.</para>
<tip><para>Możesz uzyskać szyfrowanie asymetryczne (tzn. że pakiety wychodzące i przychodzące zaszyfrowane są innymi kluczami) konfigurując punkt dostępowy tak, żeby szyfrował wychodzące pakiety innym kluczem niż karta. Upewnij się tylko czy punkt dostępowy ma dodany odpowiedni klucz.</para></tip>
<para>Po włączeniu szyfrowania istnieją dwie możliwości traktowania przychodzących niezaszyfrowanych pakietów: odrzuć lub akceptuj. Kiedy ustawisz dla karty tryb <guilabel>otwarty</guilabel>, pakiety niezaszyfrowane będą przyjmowane. W trybie <guilabel>ograniczonym</guilabel> przyjmowane i akceptowane będą tylko szyfrowane pakiety i połączenia, wszystkie inne zostaną odrzucone.</para>
<para>To pole wyboru pozwala Ci wybrać klucze używane do szyfrowania. W celu ochrony Twoich haseł, przy ich wprowadzaniu widoczne będą jedynie gwiazdki. Moduł &kcontrolcenter-dopelniacz; postara się odgadnąć czy wprowadzasz ciąg znaków czy liczbę szesnastkową, sprawdzając długość wprowadzonego klucza: ciągi znaków mają na ogół od 5 do 13 znaków (dla kluczy 64 i 128 bitowych), podczas gdy liczby heksadecymalne od 10 do 26 znaków (pamiętaj, żeby nie wpisywać na początku znaków <quote>0x</quote>).</para>
<para>Pamietaj, że wbudowany system szyfrowania (nazywany WEP od Wireless Equivalent Privacy) nie jest zbyt bezpieczny. Więcej infoprmacji na ten temat znajdziesz w rozdziale <xref linkend="wep"/>.</para>
<para>Ostatnim elementem konfiguracji jest zarządzanie energią. Zaznaczając pole <guilabel>Włącz zarządzanie energią</guilabel> uzyskamy dostęp do opcji, które pozwolą nam na oszczedzanie energii. Pierwsze dwa pola nazwane <guilabel>Czas uśpienia</guilabel> i <guilabel>Czas budzenia</guilabel> określają okres poszukiwania sieci przez kartę &LAN;. Antena karty zostanie wyłączona na czas podany w milisekundach w polu <guilabel>Czas uśpienia</guilabel> oraz włączona na okres czasu w polu <guilabel>Czas budzenia</guilabel> i w tym czasie będzie poszukiwała sieci. Jeżeli nie zostanie znalezione żadne połączenie antena zostanie ponownie wyłączona i cykl rozpocznie się od nowa. Pole wyboru <guilabel>Pakiety otrzymane</guilabel> pozwala wybrać, które pakiety powinny zostać akceptowane po przebudzeniu karty. Można wybrać opcję <guilabel>Tylko pakiety typu unicast</guilabel> (spowoduje akceptowanie tylko tych pakietów, które kierowane są specjalnie do Twojej karty), <guilabel>Tylko pakiety typu multi/broadcast</guilabel> (spowoduje to przyjmowanie pakietów skierowanych do grupy komputerów i odrzucenie pakietów skierowanych specjalnie do Twojej karty) lub <guilabel>Wszystkie</guilabel>. Większość osób powinna używać opcji domyślnej - <guilabel>Wszystkie</guilabel>.</para>
<title>Automatyczne wczytywanie konfiguracji przy uruchomieniu modułu &kcontrolcenter;</title>
<para>Jeżeli chcesz, możesz nakazać programowi &kwifimanager; włączanie karty bezprzewodowej podczas uruchomienia modułu w &kcontrolcenter;. Wystarczy zaznaczyć pole <guilabel>Wczytaj predefiniowaną konfigurację przy starcie</guilabel> i wskazać na liście rozwijanej jej numer. Jeżeli chcesz zastosować ustawienia od razu naciśnij przycisk <guilabel>Uaktywnij konfigurację</guilabel>.</para>
<para>Aby zmienić jakiekolwiek ustawienia &kwifimanager; musi znać nazwę interfejsu sieciowego karty bezprzewodowej &LAN; w systemie. Możesz wpisać nazwę ręcznie (⪚ <userinput>eth1</userinput> lub <userinput>wlan0</userinput>) w polu <guilabel>Przypisz ustawienia do karty</guilabel> lub pozwolić programowi &kwifimanager; wykryć interfejs automatycznie klikając przycisk <guibutton>Wykryj kartę</guibutton>. Spowoduje to skanowanie wszystkich interfejsów sieciowych będących na liście w <filename class="directory">/proc/net/dev</filename>. Rezultat zostanie wyświetlony w polu obok przycisku. Jeżeli pole pozostanie puste znaczy to, że nie znaleziono żadnej karty. Pamiętaj, że &kwifimanager; używa rozszerzenia wireless celem wykrycia karty. Jeżeli używasz karty korzystającej z pakietu wlan-ng, &kwifimanager; wyświetli poprawne dane tylko i wyłącznie wbudowania w sterownik warstwy zgodności z rozszerzeniami bezprzewodowymi ("wireless extensions"). Jeżeli w systemie jest wiele kart bezprzewodowych, przeszukiwanie zatrzymuje się na pierwszej. Jeżeli chcesz zastosować ustawienia do innej karty niż wykryta, musisz wpisać jej nazwę ręcznie.</para>
<para>Ten dodatek zawiera pewne dodatkowe dane na temat bezprzewodowych kart &LAN;, które nie odnoszą się bezpośrednio do programu &kwifimanager;.</para>
<title>Uwagi dotyczące wyświetlania adresów MAC w trybie Ad-Hoc</title>
<para>Na pierwszy rzut oka, adres MAC wyświetlany w trybie Ad-hoc w polu <guilabel>Punkt dostępu</guilabel> wydaje się być niepoprawny ze względu na zmianę dwóch pierwszych bajtów adresu MAC na <computeroutput>02</computeroutput>. Jest to jednak standardowe zachowanie dla bezprzewodowych kart &LAN;.</para>
<para>Zazwyczaj karta przyłączona jest do <quote>rzeczywistego</quote> punktu dostępowego. Wtedy wyświetlany jest poprawny adres MAC. Jeżeli przejdziesz do trybu Ad-Hoc lub <quote>peer-to-peer</quote>, jeden z komputerów musi działać jako serwer dla pozostałych. Pierwszy komputer przełączony do tego trybu ustawi się w roli serwera. Wszystkie inne komputery przełączające się w tryb Ad-Hoc będą widziały pierwszy komputer jako serwer. Jedak do czasu gdy komputer ten nie jest <quote>rzeczywistym</quote> serwerem (tzn. nie będzie jawnie dostępnym punktem dostępowym), pozostałe komputery powinny mieć na uwadze czy sieć do której się przyłączają jest siecią o której mowa. Standardy IEEE dla adresów MAC rezerwują specjalne miejsce na taką ewentualność: adresy MAC, które nie są globalnie poprawne posiadają wpis <quote>02</quote> jako dwa pierwsze bajty adresu. Adresy te nazywane są adresami <quote>zarządzanymi lokalnie</quote>.</para>
<para>Można porównać to do lokalnych adresów IP takich jak <quote>192.168.*.*</quote> </para>
<para>Tak więc, firmy produkujące rozwiązania bezprzewodowe uzgodniły by, nadawać serwerom ten <quote>wirtualny</quote> adres MAC zawarty w <quote> zarządzanym lokalnie</quote> zakresie. Aby uczynić ten wirtualny MAC adres niepowtarzalnym, stosują małą sztuczkę: zmieniają tylko dwa pierwsze bajty adresu MAC karty bezprzewodowej &LAN; i ponieważ kolejnych dziesięć bajtów jest unikalnych na świecie, otrzymują unikalny adres dla serwera w sieci.</para>
<title>Sprawy bezpieczeństwa w kontekście szyfrowania <acronym>WEP</acronym></title>
<para>Szyfrowanie <acronym>WEP</acronym> nie jest zbyt bezpieczne. Ostatni dokument dotyczący analiz kryptograficznych nazwał algorytm szyfrowania <quote>dziecięcą kryptografią</quote>. Obecnie istnieje oprogramowanie, które pozwala na analizowanie zaszyfrowanego ruchu w sieci i po kilku godzinach otrzymanie hasła, aby zalogować się do sieci. Im więcej ruchu w sieci tym łatwiej jest uzyskać hasło do niej. Najnowsze punkty dostępowe starają się unikać najłatwiejszych do odszyfrowania pakietów, dlatego wykorzystanie tej luki bezpieczeństwa staje się coraz trudniejsze.</para>
<para>Jeżeli naprawdę obchodzi Cię bezpieczeństwo Twojej sieci <emphasis>nie używaj</emphasis> szyfrowania <acronym>WEP</acronym>. Jeżeli jednak szyfrowanie dotyczy dwóch komputerów w sieci domowej to szyfrowanie WEP powinno być wystarczające.</para>
<para>Istnieje wiele rozwiązań alternatywnych do <acronym>WEP</acronym>. Jego następcy, WPA oraz WPA2, zostały zaprojektowane tak, by lepiej chronić Twój ruch sieciowy, na przykład poprzez zmienianie co pewien czas klucza szyfrowania. Jeżeli nie chcesz polegać wyłącznie na najprostszych zabezpieczeniach, możesz korzystać z <acronym>SSH</acronym> do komunikacji w sieci. <acronym>SSH</acronym> to zestaw programów, który szyfruje dane swoim własnym, bardzo bezpiecznym algorytmem. Innym rozwiązaniem jest używanie <acronym>PPTP</acronym>. Jednakże <acronym>PPTP</acronym> również wydaje się mieć braki w zakresie bezpieczeństwa transmisji. Możesz również stworzyć tunel IPSec (połączenie VPN) dla swoich szyfrowanych połączeń. Na dzień dzisiejszy ten sposób szyfrowania oferuje bardzo szerokie możliwości oraz wysoki poziom bezpieczeństwa.</para>
